Molfar Max Gordeev mówił wyłącznie dla UNIAN o równonocy jesiennej i tradycjach związanych z tym dniem.
Równonoc jesienna obchodzona jest 22 września / fot. ua.depositphotos.com
22 września 2024 roku, kiedy dzień i noc zrównają się w swoich prawach, nadejdzie czas równonocy jesiennej. Ten dzień, tak stary jak sama ziemia, niesie w sobie echo tradycji naszych słowiańskich przodków, którzy wplylili magię natury w materię swojego życia.
Molfar Max Gordeev szczegółowo opowiedział o tym czasie i tradycjach.
Wakacyjny Radogoszcz
W starożytności nasi przodkowie nazywali to święto Radogoszczem lub Tausenem. To nie był tylko dzień w kalendarzu, ale żywe ucieleśnienie zmiany pór roku, momentu, w którym lato przeniosło swoją moc na jesień.
Wyobraź sobie wioskę otoczoną złotymi polami i szkarłatnymi lasami. Rano, gdy tylko pierwsze promienie słońca dotknęły ziemi, ludzie obudzili się ze szczególnym uczuciem. Ten dzień był wypełniony rytuałami i ceremoniami, z których każda miała głębokie znaczenie.
Wdzięczność dla ziemskiej pielęgniarki
Od pierwszych godzin dnia chłopi wychodzili na pola. Nosili ze sobą ostatnie snopy żniw, ozdobione wstążkami i kwiatami. Te snopy były nie tylko zbożem – uosabiały istotę życia, dar ziemi dla ludzi.
Starszy wsi, siwowłosy mędrzec, którego spojrzenie widziało wiele jesieni, przeprowadził ceremonię wdzięczności. Wzniósł ręce ku niebu i wypowiedział słowa przekazywane z pokolenia na pokolenie:
„O Matko Ziemio, nasza pielęgniarko! Przyjmij naszą wdzięczność za Twoje hojne dary, gdy nas karmiłaś, więc oddajemy Ci cześć. Niech Twoja siła nie wyschnie, a Twoja płodność nie osłabnie!”
Ludzie kładli na ziemię chleb, miód, owoce – wszystko, co najlepsze, co narodziło się w tym roku. Nie była to zwykła darowizna, ale symbol jedności człowieka i natury, wzajemna wymiana darów.
Ogniste oczyszczenie
Kiedy słońce osiągnęło zenit, rozpoczęły się przygotowania do głównej akcji – rozpalenia świętego ogniska. Młodzi chłopcy zebrali suche gałęzie i słomę, układając je w duży stos na centralnym placu wioski.
O zmroku starszy rozpalił ogień. Płomienie wznosiły się wysoko w niebo, rozpraszając ciemność i ogrzewając dusze obecnych. Ludzie wierzyli, że ten ogień ma szczególną moc – usuwa wszystko, co negatywne, które nagromadziło się przez rok i zapewnia ochronę na przyszłość.
Chłopi jeden po drugim, od młodych do starych, przeskakiwali przez ogień. Każdemu skokowi towarzyszyły życzenia:
„Choroby zniknęły, a zdrowie jest w każdej kości!”
„Ubóstwo to popiół, a dobrobyt to dom!”
„Strach zamienia się w ogień, a w sercu jest odwaga!”
Rytualny posiłek
Po oczyszczeniu ogniowym przyszedł czas na wspólny posiłek. Kobiety wynosiły ze swoich domów duże gliniane garnki z kaszą, pieczonymi gęsiami, pasztetami z jabłkami i miodem. Szczególne miejsce na stole zajmował bochenek – duży okrągły chleb ozdobiony kłoskami i figurkami ciasta.
Przed przystąpieniem do jedzenia najstarszy w rodzinie łamał bochenek i rozdawał kawałek wszystkim obecnym. Był symbolem jedności klanu i wdzięczności przodkom za ich mądrość i troskę.
Podczas posiłku rozbrzmiały piosenki – przeciągłe, melodyjne, opowiadające o zmianie pór roku, hojności ziemi i odwiecznym cyklu życia.
Wróżenie na przyszłość
Gdy obiad dobiegł końca, a na niebie świeciły już jasno gwiazdy, przyszedł czas na wróżenie. Dziewczyny zebrały się w pobliżu rzeki lub jeziora. Tkali wianki z jesiennych kwiatów i ziół, wplatając w nie swoje marzenia i nadzieje.
Śpiewami i śmiechem spuszczali wianki na wodę, zapalając małe świeczki w łupinach orzechów. Wieniec, którego świeca paliła się najdłużej, zapowiadał jego właścicielowi szczęśliwy los i wczesne małżeństwo.
Chłopaki zebrali się osobno. Wrzucali żołędzie do ognia, wypowiadając życzenie. Jeśli żołądź pęknie z głośnym dźwiękiem, życzenie powinno się spełnić.
Pożegnanie z latem
Bliżej północy cała wioska zebrała się w pobliżu dużego stracha na wróble, który symbolizował lato. Ubrali go w jasne wstążki i kwiaty, ale nadszedł czas, aby się pożegnać.
Kukłę przeniesiono nad rzekę i odśpiewano pieśni pożegnalne. Tam wsadzono go do małej łódki ozdobionej jesiennymi liśćmi. Starszy powiedział:
„Płyń, czerwone lato, do odległych krain. Odpoczywaj do nowej wiosny, a my będziemy czekać na Twój powrót, zachowując ciepło Twoich darów w naszych sercach i magazynach”.
Łódź została wypuszczona na wodę i wszyscy patrzyli, jak powoli znika w ciemności, zabierając ze sobą wspomnienia ciepła i światła poprzedniego sezonu.
Spotkanie jesienne
O świcie, gdy pierwsze promienie słońca dotknęły ziemi, ludzie wyszli na pole, aby przywitać jesień. Nieśli ze sobą kosze z owocami nowych zbiorów – jabłkami, gruszkami, orzechami.
Starszy powiedział słowa pozdrowienia:
„Gratulacje, hojna jesień, przyjdź do nas z dobrobytem i spokojem, napełnij nasze spiżarnie, ogrzej nasze domy, obdarz nas mądrością i cierpliwością na długie zimowe wieczory”.
Ludzie rozsypali po polu zboże – symboliczny siew na nadchodzący rok. Wierzyli, że pomoże to ziemi odzyskać siły po obfitych żniwach.
Koniec wakacji
Wakacje zakończyły się pracami ogólnymi – sprzątaniem domów i podwórek. Wierzono, że czystość w domu w dniu równonocy zapewni porządek i pomyślność przez cały następny rok.
Nasi przodkowie rozumieli, że równonoc jesienna to nie tylko zmiana pór roku. Był to moment równowagi pomiędzy światłem i ciemnością, czas wdzięczności za przeszłość i przygotowania na przyszłość. Wplecieli magię natury w swoje codzienne życie, tworząc harmonię pomiędzy człowiekiem a otaczającym go światem.
„22 września 2024 r., kiedy świętujemy równonoc jesienną, możemy poczuć tę więź z naszymi korzeniami. Nie możemy już rozpalać ogromnych ognisk i spuszczać wianków na wodzie, ale wciąż możemy zatrzymać się na chwilę, aby poczuć zmianę pory roku.”, aby podziękować za dary natury i dostroić się do nowego cyklu życia. Niech to święto przypomni nam o mądrości naszych przodków, odwiecznym cyklu natury i znaczeniu utrzymywania równowagi w naszym życiu” – mówi Gordeev .
Max Gordeev na Instagramie – instagram.com/maxgord
