Gotowanie indyka

Gotowanie indyka

Mój magnes 28 marca 2024 r

Indyk to duży ptak, a części tuszy wymagają różnych metod gotowania. Przyjrzyjmy się dokładnie, czym się różnią i co najlepiej wychodzi z piersi, ud, podudzia, skrzydełek i podrobów.

Treść artykułu:

• Pierś
• Biodro
• Goleń
• Szyja indyka
• Wątroba i serca
• Skrzydełka
• Jak przechowywać indyka

Pierś

Pierś z indyka jest szczególnie lubiana przez osoby na diecie, ponieważ zawiera zaledwie 115–120 kcal w 100 gramach. Filet z piersi zawiera dużo selenu i fosforu, witamin A, E, C, B3. Jeśli ptak jest duży, pierś zostanie podzielona na duże i małe filety i będą sprzedawane osobno.

Pierś jest najmniej kaloryczną częścią indyka, ale zawiera także dużo selenu i fosforu.

Mały filet to jakby wnętrze piersi, najdelikatniejszy kawałek całej tuszy. Gotuje się błyskawicznie i świetnie nadaje się do grillowania jak stek. Bardzo ważne jest, aby nie przesuszać! Filet łatwo wchłania przyprawy i sosy: wystarczy 15–20 minut na marynowanie, powiedzmy, w mieszance puree z czosnku, ziół i oleju roślinnego. Gotowe mięso odstawiamy na 3-5 minut na talerz przykryty folią, ale bez zawijania.

Duże filety to także miękkie mięso. Można go pokroić w poprzek włókien na plastry o grubości 2,5–3 cm do szybkiego smażenia na patelni lub w kostkę 2 x 1,5 x 5–6 cm do strogonowu lub julienne. Takie kawałki należy smażyć min. 30 sekund z obu stron, a następnie duszić w sosie nie dłużej niż 3 minuty. Filet dobrze komponuje się z tłustymi sosami: kremowym, beszamelowym, serowym. Dobrze jest upiec go także w piekarniku – w rękawie z aromatycznymi warzywami.

Biodro

Mięso z ud to już czerwone (ciemne) mięso z indyka. Ma dużo mioglobiny, co oznacza dużo witaminy B12, żelaza, fosforu, cynku, kreatyny, kwasu liponowego, a nawet witaminy D. To pracujące mięśnie, dzięki którym mięso staje się bogatsze w smaku, a ponadto gotuje się dłużej. Z uda można przygotować doskonałe gulasze, takie jak gulasz i tagine. Lepiej pokroić filet na średnie lub duże kawałki, zrumienić na dużym ogniu, a następnie dusić w gęstym sosie.

Filet z uda indyka ma bogaty smak, ale gotowanie zajmuje więcej czasu.

Całe udo z kością, szczególnie ze skórą, to idealny produkt do powolnego pieczenia w temperaturze 130–150°C. Jeśli pozostała skórka, nie trzeba jej zakrywać, wystarczy od czasu do czasu podlać ją wyciśniętym sokiem. A jeśli nie ma skórki, przyda się rękaw do pieczenia z dziurkami lub folia, ale nie trzeba go całkowicie zawijać, wystarczy przykryć wierzch.

Przy okazji: Z indyka powstają pyszne półprodukty dietetyczne: kupaty, kotlety, klopsiki, kiełbaski do smażenia itp. Gotują szybko i zawsze okazują się soczyste i delikatne.

Goleń

Mięso samego pracującego mięśnia jest maksymalnie nasycone mioglobiną i niezbędnymi aminokwasami. Można go ugotować na zupę lub po prostu do jedzenia; najszybciej można to zrobić w powolnej kuchence, a jeszcze szybciej w szybkowarze. Z podudzia robi się pyszne mięso na galaretkę (aby rosół stwardniał bez żelatyny, potrzebne będą skrzydełka). Piecze się go również w niskiej temperaturze, jak udo, ale lepiej umieścić naczynie z gorącą wodą na dolnej półce piekarnika, w przeciwnym razie okaże się trochę suche.

Udka z indyka można piec w piekarniku w niskiej temperaturze.

Szyja indyka

Szyjka z indyka nadaje się również na rosół. Jest w nim dość dużo mięsa. Po około półtorej godzinie gotowania możesz ostrożnie usunąć go z kości; będzie już dobrze oddzielony. i włóż kręgi z powrotem do bulionu na 1,5–2 godziny.

Szyja i skrzydełka indyka nadają się na wywar

Wątroba i serca

Wątroba indycza jest bogata w witaminę A i żelazo. Po chorobie można go dość skutecznie zastosować do zwiększenia poziomu hemoglobiny. A serca zawierają dużo łatwo przyswajalnego białka.

Wątroba indycza jest bogata w żelazo i witaminę A

Szybko smażoną wątróbkę można wykorzystać do pasztetu z wątróbek, a jeśli do tego dodamy serca ugotowane do całkowitej miękkości i więcej cebuli duszonej na maśle, smak wątroby nie będzie już tak jasny. Smażone lub pieczone wątróbki indycze dodaje się do sałatek lub miesza z sosem winnym do steków. A serca można ugotować do połowy ugotowane, a potem zapiekać w gęstym sosie pomidorowo-śmietanowym po włosku.

Skrzydełka

Skrzydełek z indyka najczęściej nie sprzedaje się w całości. Pierwsza falanga z ostrą końcówką („pędzel”) może być sprzedawana jako osobny produkt lub jako jeden ze składników zestawu do zupy. Do bulionu najlepiej nadaje się ta falanga; większość jej ciężaru zajmują kości i skóra. Prawie nie ma mięsa, a bulion okazuje się bardzo bogaty, zwłaszcza jeśli gotujesz go z pikantnymi warzywami przez cztery godziny. Co więcej, jest 1,5 razy mniej tłusty niż kurczak! Jeśli chcesz wzbogacić bulion i uzyskać zupę z mięsem, dodaj udek na półtorej godziny przed gotowaniem.

Drugi i trzeci paliczek skrzydła indyka idealnie nadają się do grillowania lub grillowania

Druga falanga, czyli część łokciowa, jest najczęściej sprzedawana razem z trzecią – ramieniem. Jeśli sam, dodaj go do zupy. Ale łopatka jest idealna do grillowania. Podczas smażenia skórka chroni mięso przed wysychaniem i staje się chrupiąca. Łopatkę nasmaruj aromatycznymi przyprawami (adjika, pesto, sos ostrygowy) i pozostaw do marynowania na godzinę. Otrząsnąć marynatę, podsmażyć mięso i podawać z tą samą przyprawą zmieszaną z jogurtem lub majonezem.

Jak przechowywać indyka

Mięso schłodzone: w temperaturze 0… +4°C – 6 dni. Mięso mrożone: w temperaturze –8°C – 30 dni; w –12°C – 8 miesięcy; w –18°C – 12 miesięcy; w –24°C – 14 miesięcy.

Jeśli zauważysz błąd lub nieścisłość, daj nam znać. #indykPOWIĄZANE MATERIAŁYUWAGISortuj według popularności Jesteś już zarejestrowany na ? Zaloguj się lub zostaw komentarz jako gość

Nie ma jeszcze żadnych komentarzy

Jeszcze więcej przepisów i pysznych pomysłów na naszych portalach społecznościowych