Adżika
Do przepisu
Ta słynna przyprawa narodziła się w Abchazji. W języku abchaskim słowo to oznacza „sól”, choć soli nie ma w niej aż tak dużo. Abchazi przyrządzają adżykę jesienią, rozdrabniając suszone strąki pieprzu z czosnkiem i suszonymi ziołami na dużym płaskim kamieniu, aby uzyskać ciemną, gorącą pastę. Ale jesteśmy bardziej przyzwyczajeni do jaskrawoczerwonej i nieco mniej pikantnej gruzińskiej adżyki. Można nim obtaczać mięso i drób przed pieczeniem, dodawać do wszelkich zup i sosów, a ekstremiści po prostu smarują chleb adjika.
Złożoność: łatwo Porcje: 10 Gotowanie: 2 godziny 30 minutKuchnia abchaskaSos, dressingWegetarianizm: ŚciśleWegetarianizmSKŁADNIKI NA 10 PORCJIRozpocznij gotowanie na 2-3 dni przed podaniem2,5 kg świeżych strąków ostrej czerwonej gruzińskiej papryki 800 g słodkiej czerwonej papryki 8 główek czosnku 450 g grubej soli szczypta mielonej kolendry, utskho-suneli i cynamonu Tabela miar i wag PRZEPIS GOTOWANIANigdy nie blaknący ekran
Krok 1
Strąki ostrej papryki nawlecz na mocną nitkę i powieś gdzieś nad kuchenką na 2-3 dni, aby papryka lekko zwiędła.
Krok 2
Przed zrobieniem adjiki załóż rękawiczki, aby wchłonięty w skórę sok z ostrej papryki (trudno zmyć mydłem, lepiej olejem) nie dostał się później do oczu lub błon śluzowych. Usuń łodygi ze wszystkich papryk, a ze słodkiej papryki usuń łodygi wraz z nasionami. Obierz czosnek.
Krok 3
Paprykę i czosnek przepuścić przez maszynę do mięsa, powstałą masę przełożyć do miski, dodać przyprawy i sól, bardzo dokładnie wymieszać.
Krok 4
Umieść adjika w wysterylizowanych słoikach i zwiń lub po prostu zamknij, jeśli chcesz. Przechowuj adjika w chłodnym, ciemnym miejscu. Wskazówka gastronomiczna: jeśli chcesz, aby adjika była jak najbardziej „autentyczna”, spróbuj znaleźć duży płaski kamień o średnicy co najmniej pół metra w jakiejś rzece daleko od miasta. To będzie Twoja „zaprawa”. Będziesz potrzebował innego kamienia – okrągłego, wygodnego do trzymania w dłoni – jako tłuczka. Dokładnie umyj kamienie i użyj ich do rozgniecenia papryki i czosnku. Trzeba powiedzieć, że fizycznie jest to bardzo ciężka praca, ale smak takiej adjiki jest nieporównywalny z tym, który uzyskuje się za pomocą robota kuchennego lub maszynki do mięsa.
