5 dań, które lepiej wychodzą z cielęciny niż z wołowiny

Czy nadal uważasz, że cielęcina to zdrowe, ale nudne w smaku mięso, którego główną rolą są dietetyczne buliony i żywność dla dzieci? Po prostu nie znasz jeszcze takiego produktu jak różowa cielęcina. Chude, delikatne, o delikatnym, ale wcale nie wyblakłym smaku, danie z cielęciny może być prawdziwym arcydziełem.

Najpierw zdefiniujmy terminy. Różowa cielęcina — jest to dietetyczne mięso z byków w wieku do 8 miesięcy. Ma wyraźniejszy smak niż zwierzęta mleczne, ale jednocześnie zachowuje wszystkie właściwości dietetyczne charakterystyczne dla cielęciny.

Różowa barwa mięsa jest najważniejszym wskaźnikiem, że mięso zostało „wyhodowane” według najwyższych standardów. Na przykład firma „Miratorg”lider w produkcji krajowej Różowa cielęcinauwzględnia każdy najdrobniejszy szczegół: aż po transport zwierząt w specjalnie wyposażonych, wygodnych ciężarówkach, w których cielęta doświadczają minimalnego stresu, ponieważ stres może sprawić, że delikatne mięso stanie się twarde. Dieta również jest przemyślana w najdrobniejszych szczegółach: cielęta w pierwszym etapie spożywają wysokiej jakości mieszanki mleczne, bogate w mikroelementy i witaminy, które stopniowo zastępowane są paszą stałą i zdrowymi dodatkami: kiszonką, słomą, kukurydzą. Lekka i zbilansowana pasza nie zawiera żelaza, dlatego taka cielęcina charakteryzuje się jednolitym różowym odcieniem, bez twardych włókien i wyraźnych warstw tłuszczu.

Jakie są zalety Różowa cielęcina z Miratorg? Przede wszystkim jego skład jest wyjątkowy: przy minimalnej zawartości tłuszczu takie mięso jest bogate w przydatne minerały i białka, które są znacznie łatwiejsze do strawienia niż te pochodzące z mięsa dorosłych zwierząt. Mięso to zawiera także wszystkie niezbędne aminokwasy, które normalizują funkcjonowanie niemal wszystkich najważniejszych układów organizmu.

Jeśli chodzi o walory gastronomiczne, różowa cielęcina wydaje się być stworzona specjalnie z myślą o ucztach: dobrze smakuje zarówno na ciepło, jak i na zimno, np. z sosami chrzanowymi, musztardowymi czy pomidorowymi. Steki cielęce są delikatne, charakteryzują się zrównoważonym smakiem mięsa i doskonale komponują się z lekkimi marynatami na bazie oleju roślinnego i aromatycznych ziół, a także delikatnymi sosami na bazie śmietany, kwaśnej śmietany z dodatkiem przypraw i wina. Z cielęciny powstają wspaniałe dietetyczne sznycle i kotlety, nadzienie do zapiekanek, naleśników i ciast.

Jednak najgorszym grzechem kulinarnym, który może zrujnować całość, jest wysuszenie. cielęcina. Dlatego gotuj je w niskich temperaturach i delikatnie gotuj na wolnym ogniu, unikając szoku termicznego, który może spowodować, że mięso stanie się twarde. W przypadku cielęciny gotowanie pod folią spożywczą, panierką, serem lub gęstym sosem to wszystko, czego potrzebujesz, aby chronić delikatną konsystencję przed gorącem. Nic więc dziwnego, że dania z cielęciny stały się hitami w wielu kuchniach całego świata. A najsmaczniejsze z nich warto włączyć do swojej domowej kolekcji przepisów.

Sznycel wiedeński

Jedyne danie kuchni wiedeńskiej, które stało się międzynarodowym skarbem. Dziś sznycel można przygotować z indyka, wieprzowiny czy kurczaka, jednak sami Austriacy nie uznają takich swobód – dla nich jest tylko sznycel wiedeński z cielęciny. Poza wyborem mięsa, ważną różnicą pomiędzy prawdziwym sznyclem wiedeńskim jest jego imponujący rozmiar: powinien całkowicie zakrywać powierzchnię talerza, a nawet lekko wystawać poza niego.

Wybór mięs: mięso z ud, cielęcina różowa Miratorg. To najbardziej mięsista część tuszy, z której można wyciąć duże steki i rozbić je na cienką, idealnie równą warstwę.

Składniki na 4 porcje, przygotowanie: 40 minut

500 g różowej cielęciny (mięsa z ud) lub 4 gotowe kawałki sznycla po 100-120 g każdy

2 łyżki mąka

½ szklanki bułki tartej

1-2 jajka

1-2 łyżki. mleko

bezwonny olej roślinny

4 łyżki masło, najlepiej ghee

sól, pieprz

cytryna i zioła do podania

Przygotowanie:

1. Uda cielęce pokroić w poprzek włókien na kawałki o grubości 1,5-2 cm, następnie ułożyć je na blacie i ostrożnie rozbić na grubość 5-7 mm. Nigdy nie używaj młotka do mięsa z zębami – zepsują one konsystencję delikatnej cielęciny i mogą zrobić dziury w kawałku, a tego nie chcemy. Lepiej jest użyć płaskiego młotka lub improwizowanych środków – wałka do ciasta lub tylnej części ciężkiej patelni.

2. Mięso lekko posolić i popieprzyć, posypać mąką (nadmiar mąki strząśnij lub usuń ręcznie).

3. Przygotuj 2 miski. Powinny być na tyle szerokie i niezbyt głębokie, aby bez problemu zmieściła się w nich szeroka warstwa mięsa.

4. W pierwszej misce ubij jajko, mleko i 1 łyżeczkę. bezwonny olej roślinny. Wszystko dokładnie ubijamy trzepaczką lub widelcem. W drugim dodaj bułkę tartą. Muszą być małe, aby dobrze przylegały do powierzchni mięsa. Im mniejszy, tym lepiej. Delikatne mięso powinno mieć cienką, delikatną panierkę – to część przepisu.

5. Mięso zanurzaj najpierw w mieszance jajecznej (uważaj, żeby na mięsie nie pozostały łysiny), a następnie w bułce tartej. Nadmiar panierki szczotkuj pędzlem lub ręką.

6. Rozpuść kawałek masła na szerokiej patelni. Mięsa nie należy kąpać w oleju, jak piszą niektórzy „eksperci”. Gdy masło się rozpuści, a patelnia dobrze się rozgrzeje, rozsmaruj na jej powierzchni olej – wygodnie jest to zrobić za pomocą silikonowej szczoteczki lub połówki ziemniaka nakłutego widelcem.

7. Smażyć sznycel z obu stron na złoty kolor, czyli po 2 minuty z każdej strony, nie dłużej. Nie próbuj obracać cienkiego sznycla widelcem – spowoduje to uszkodzenie panierki i uwolnienie całego soku. Za pomocą szerokiej szpatułki obróć sznycel na drugą stronę, tak jakbyś smażył naleśniki.

8. Gotowe mięso osuszyć na ręcznikach papierowych z nadmiaru tłuszczu i od razu przełożyć na talerz na tyle szeroki, aby sznycel wygodnie na nim leżał i najlepiej podgrzany, gdyż cienko posiekane mięso szybko traci temperaturę.

Wskazówka: Tradycyjnie sznycel wiedeński nie wymaga żadnych dodatków poza plasterkiem cytryny. Można jednak przygotować do niej sałatkę ziemniaczaną, którą Wiedeńczycy bardzo lubią: Ugotowane jeszcze gorące ziemniaki zalewamy sosem bulionowym z dodatkiem octu, soli i cukru. Pozwól mu trochę zaparzyć pod pokrywką, dodaj posiekaną czerwoną cebulę, cienko pokrojone świeże ogórki, rzodkiewki i dowolną zieloną sałatę. Podawać natychmiast do mięsa.

Oto film, w którym możesz jeszcze raz szczegółowo obejrzeć przepis:

Koc

Starożytny, zasłużony przepis na kuchnię francuską. Tłumaczenie nazwy „blanquette” wskazuje zarówno na kolor potrawy, jak i na technikę jej przygotowania. Gastronomiczne określenie „białe” oznacza także „niesmażone” – czyli białe mięso nie powinno w trakcie procesu zmieniać koloru i z pewnością powinno być duszone w lekkim bulionie i kremowym sosie z dodatkiem jajek.

Wybór mięs: polędwica z łopatki, różowa cielęcina Miratorg. Mięso to posiada dość dużo tkanki łącznej, doskonale nadaje się do gulaszu, nabierając miękkości podczas spokojnego gotowania, nie tracąc przy tym bogactwa smaku mięsa.

Składniki na 4-6 porcji, przygotowanie: 1,5 godziny

1,3 kg cielęciny bez kości (pokrojona w łopatkę)

3 łyżki. l. mąka

80 g masła

150 ml gęstej śmietanki

2 surowe żółtka

200 g małych pieczarek

10 młodych marchewek

5 młodych cebul z jasnozieloną częścią

bukiet garni (liść laurowy, gałązki tymianku, pietruszka przewiązana nitką)

1 łyżka. l. sok z cytryny

sól

gotowany ryż do podania

Przygotowanie:

1. Marchewkę pokroić na duże kawałki i gotować do połowy w osolonej wodzie.

2. Pieczarki włożyć do rondelka, dodać wodę i sok z cytryny, posolić i dodać bukiet garni. Doprowadź do wrzenia, dodaj sól i gotuj przez 5 minut.

3. Mięso pokroić w kostkę o wymiarach około 4×4 cm. Mięso włożyć do rondla, zalać płynem, w którym gotowały się pieczarki (w razie potrzeby dodać odrobinę wody). Doprowadź do wrzenia, usuń pianę i gotuj przez 30-35 minut.

4. W dużym, ciężkim rondlu rozpuścić masło, dodać mąkę i wymieszać. Gotuj na małym ogniu przez 1 minutę, ciągle mieszając i rozbijając grudki szpatułką, nie dopuść do zmiany koloru.

5. Mięso, marchewkę i pieczarki włóż do rondla z dressingiem mącznym. Cebulę przekrój na pół i dodaj na patelnię. Dolewamy płyn, w którym gotowała się marchewka oraz odrobinę bulionu mięsnego tak, aby płyn prawie zakrył składniki (będzie potrzeba około 1 litra płynu). Doprowadzić do wrzenia, dodać sól i gotować na małym ogniu przez 45 minut.

6. Śmietanę wymieszać z żółtkami i wlewać cienkim strumieniem na patelnię przez 5 minut. aż będzie gotowy. Mieszając, gotuj koc przez 5 minut, unikając wrzenia, w przeciwnym razie sos się zważy.

Podawaj koc z ryżem.

Vitello-tonato

Włoska przystawka pochodząca z Piemontu, „cielęcina z tuńczyka”. Przekonującym dowodem na to, że mięso i ryba mogą z łatwością współistnieć na tym samym talerzu, najważniejsze jest, aby je „poślubić” odpowiednim sosem.

Do wyboru mięso: mięsień oczny, różowy cielęcina Miratorg. Cały mięsień udowy nadaje się do gotowania i duszenia. Po ugotowaniu kawałek ten można pokroić w schludne, cienkie medaliony, aby pięknie prezentować się na daniu.

Składniki na 4 porcje, przygotowanie: 1 godzina

600 g różowej cielęciny (mięsień oczny)

1 łodyga selera

1 cebula

1 marchewka

1 liść laurowy

8 ziaren czarnego pieprzu

2 goździki

1 gałązka rozmarynu

80 g tuńczyka z puszki

10 g kaparów (2 duże lub 5 małych)

2 łyżki majonez

2-3 łyżki. oliwa z oliwek

garść mieszanki sałat (kukurydza, rukola, owsianka)

sól, świeżo zmielony czarny pieprz

Przygotowanie:

1. Do rondelka włóż ziarna czarnego pieprzu, goździki, liście laurowe, przekrojoną na połówki marchewkę, seler i rozmaryn, dodaj 1,5 litra wody i sól. Doprowadzić do wrzenia i gwałtownie zmniejszyć ogień.

2. Kawałek mięsa zawiązać nitką kulinarną i włożyć do bulionu warzywnego, gotować na minimalnym wrzeniu przez 40 minut. Następnie przełóż mięso na półmisek i przykryj folią.

3. W blenderze zmiel majonez, miąższ tuńczyka, kapary i 1 łyżkę. oliwę z oliwek, aż będzie gładka. Doprawić solą i pieprzem.

4. Cielęcinę pokroić w bardzo cienkie plasterki i ułożyć w jednej warstwie na półmisku lub talerzach. Polej sosem. Jeśli przygotowujesz danie na specjalną okazję, skrop je oliwą truflową.

5. Dopraw sałatę oliwą z oliwek. Udekoruj cielęcinę mieszanką sałat.

Taglatta cielęca

W tłumaczeniu z języka włoskiego „tagliatta” oznacza krojenie lub siekanie. Oznacza to, że mięso kroi się na cienkie kawałki i w tej formie szybko smaży na grillu, na patelni, a czasami bezpośrednio na gorącej płycie. Danie jest przygotowywane niemal natychmiast, ale mięso do niego powinno być najwyższej jakości.

Do wyboru mięso: polędwica, różowa cielęcina „Miratorg”. Natychmiastowe smażenie zapobiega wysychaniu delikatnej polędwicy, ale zdecydowanie nie należy jej gotować, dopóki nie będzie w pełni ugotowana. Niech pozostanie jasnoróżowy i delikatny w każdym kawałku.